پناهگاه مسلمان

«الهى! من بنده ى تو و فرزند بنده و کنیز تو هستم، پیشانى من «زمامم» در دست تو است، فرمان تو در حق من نافذ است، قضاوتت در حق من عین عدالت است. الهى! من بوسیلۀ هر اسمى که خـود را بـا آن مسمّى کرده‌اى، یـا در کتابت نازل کرده‌اى، یا به یکى از مخلوقاتت تعلیم داده‌اى، یا ترجیح داده‌اى که نزد تو در علم غیب بماند، از تو مسألت می‌نمایم که قرآن را بهار دل، نور سینه، برطرف کنندۀ غم و اندوه من بگردانى».

«بار الها! من از غم و اندوه، و ناتوانى و سستى، بخل و ترس، سنگینى وام، غلبۀ مردان، به تو پناه می‌برم».