أذکار أذان
هر چـه را که مؤذن مىگوید، شنونده تکرار کند مگر در: «حَيَّ عَلَى الصَّلاةِ، وَحَيَّ عَلَى الفَلاَحِ»، کـه در جـواب مىگوید: «لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إلاَّ بِاللهِ»
نیز شخص گوید: «و من گواهى مىدهم که هیچ معبودى، بجز الله «به حق» وجود ندارد، یکتاست و شریکى ندارد، و محمّد صلی الله علیه وسلم بنده و فرستادۀ اوست، من از اینکه الله، پروردگار و محمّد، پیامبر و اسلام، دین من است، راضى و خشنودم».
بعد از پایان اجابت مؤذن، بر پیامبر صلی الله علیه وسلم درود فرستاده شود
[بعد از درود] گفته شود: «بار الها! اى پروردگارِ این نداى کامل و نماز بر پا شونده، به محمّد ج وسیله «مقامى والا در بهشت» و فضیلت عنایت بفرما، و او را به «مقام شایستهاى» که وعده فرمودهاى نایل بگردان، [همانا تو خُلف وعده نمیکنى]»
- «شخص در بین اذان و اقامه براى خودش دعا کند، چرا که دعا در این هنگام رد نمىشود»