دعای بعد از تشهد آخر و قبل از سلام
«پروردگارا! از عذاب قبر و عذاب دوزخ، فتنۀ زندگى و مرگ، و فتنۀ مسیح دجّال به تو پناه میبرم».
«الهى! من از عذاب قبر، و از فتنۀ مسیح دجّال، و فتنۀ زندگى و مرگ به تو پناه مىبرم. بار الها! من از گناه و زیان، به تو پناه مىآورم».
«الهى! من بر نفس خود بسیار ظلم کردم، همانا غیر از تو کسى دیگر گناهان مرا نمىبخشد، پس از جانب خود مرا مورد آمرزش قرار بده، و بر من رحم کن، همانا تو بخشنده و مهربان هستى».
«الهى! گناهان قبلى و بعدى مرا ببخشاى. الهى! گناهان مخفى و آشکار مرا بیامرز، و زیاده روى هاى مرا و آنچه را که تو از من بهتر مىدانى ببخش، همانا تقدیم و تأخیر کننده توئى، بجز تو معبودى «به حق» نیست».
«بار الها! به من توفیق بده تا تو را یاد کنم، و سپاس گویم، و به بهترین روش، بندگى نمایم».
«بار الها! من از بخل و بُزْدلى به تو پناه مىبرم، و از اینکه به علّت پیرى، سست و درمانده شوم، به تو پناه مىبرم، و از آزمایشهاى سخت دنیا و عذاب قبر به تو پناه مىبرم».
«بار الها! من از تو خواهان بهشتم، و از آتش به تو پناه میبرم».
«بار الها! به علم غیبت و قدرتت بر آفرینش، تا زمانى مرا زنده نگهدار که زندگى برایم خوب باشد، و مرا بمیران زمانى که مردنم را به نفعم میدانى. الهى! من خشوع و ترس از تو را در نهان و آشکار مىطلبم. «گفتن» کلمه ى حق را در شادى و غضب از تو میخواهم. میانهروى را در ثروت و فقر مسألت مىنمایم. نعمتى را که نابود نشود، و نور چشمى را که قطع نگردد، و رضا را بعد از قضا، و راحتى زندگى بعد از مرگ، و لذّت نگاه چهرهات و شوق به لقاءت را درخواست مىکنم. بدون اینکه گرفتار مصیبتى سخت، یا فتنهاى گمراه کننده شوم. پروردگارا! ما را با زیبایى ایمان، زینت بخش و ما را از زمرۀ هدایت دهندگان و هدایت یافتگان قرار بده».
«بار الها! من با توسّل به اینکه تو یگانهاى و شریکى ندارى و کمال مطلق و سَرورِ والای برآورندۀ امیدها و برطرفکنندۀ نیازمندیها هستى که نه زادهاى و نه زاده شدهاى و هیچ همتایى بر خود ندارى، از تو مسألت مىنمایم که گناهان مرا بیامرزى، همانا که تو آمرزگار و مهربان هستى».
«پروردگارا! من فقط از تو مىخواهم چرا که حمد فقط از آنِ توست، هیچ معبودى بجز تو «به حق» وجود ندارد، و یکتایى و شریک ندارى، یا منّان ( ای دهندۀ نعمتهای بزرگ)! اى بوجود آورندۀ آسمان¬ها و زمین! اى صاحب عظمت و بزرگى! اى زندۀ پایدار! من بهشت را از تو خواهانم، و از آتش به تو پناه مىبرم».
«پروردگارا! من تنها از تو «احتیاجاتم را» مىخواهم، چرا که شهادت مىدهم که تو الله هستى، و هیچ معبودى بجز تو «به حق» وجود ندارد، تو آن یکتا و کمال مطلق و سَرورِ والای برآورندۀ امیدها و برطرفکنندۀ نیازمندیها هستى که نه زاده است، و نه زائیده شده است، و همتایى ندارد».